Áhugaverð frétt.

23.6.2008 | 17:03

Áhugaverð frétt og skemmtileg nálgun hr. Stuarts Hill á aldagömlu þrætuepli. Reyndar held ég að rök hans geti ekki staðist fyrir eina eyju í klasanum heldur verði röksemdafærslan og þá um leið stjálfstæðisyfirlýsingin að gilda fyrir eyjarnar allar.

Gragnrýnislaus og hrá þýðing fréttamanns angrar mig samt og eyðileggur ánægjuna af lestrinum. Á íslenzku hefur aldrei verið til neinn "James" á konungsstóli í Skotlandi, ekki frekar en í postulahópi Krists. Konungur sá sem tók veð í eyjunum fyrir heimanmundi konu sinnnar var Jakob III. Skotakonungur.

Kristján I. var vissulega Noregskonungur en réttara er að hann var Danmerkur- og Noregskonungur (og þá um leið konungur yfir Íslandi).

Annars átti þessi löggjörningur konunganna sér stað árið 1469 og Kristján hélt inni í samningnum ákvæði þess efnis að Danmörk/Noregur gæti leyst veðið aftur til sín. Tvöhundruð árum síðar lýsti Karl II. konungur Englands, Skotlands og Írlands (Sameinaða konungdæmið (U.K.) varð ekki til fyrr en 1706 (er ekki annars komið nóg af svigum?)) því yfir að Hjaltland væri krúnuland og heyrði því ekki undir skozka ríkisráðið, heldur beint undir konung (s.s. skozku krúnuna, ekki brezku eins og segir fréttinni (í alvöru ég verð að hætta að nota alla þessa sviga)). Þess vegna ætti Hjaltland ekki að heyra undir Sameinaða konugdæmið heldur vera sjálfstætt landsvæði sem heyrði beint undir konung.

Þetta er svipuð rök og Íslendingar notuðu í sjálfstæðisbaráttu sinni þegar þeir höfnuðu því að Ísland tilheyrði Danmörku. Heldur heyrði það beint undir konunginn í Danmörku, sem var arftaki þess konungs sem Íslendingar játuðust sjálfviljugir undir samkvæmt Gamla sáttmála.

Hafa verður þó í huga að yfirlýsing Karls II. gengur þvert á samkomulag Jakobs III. og Kristjáns I. og því vafasamt að rök Stuarts Hill séu gild ef Margréti Alexandríu Þórhildi Ingiríði dytti í hug að leysa veðið til sín... eða bara ef eyjarskeggjar sjálfir söfnuðu í pott og keyptu sig lausa undan brezka konugdæminu og aftur undir það danska.